Ήθελε η ψυχή μου θάλασσα και
ησυχία αυτούσια·
αδέκαστα λόγια σταθήκαν κι
υπερκαλύψαν τα λόγια μου·
Ένα τζάμι άνοιξε και φάνηκαν,
πίσω απ' τις κουρτίνες,
οι αρετές που ζήλεψα·
Γαλάζιος ουρανός,
Ελλάδα, όπου κι αν είδα.
Στην ανάσα μου, ο κόσμος
σταματημένος, στον στίχο που δεν γράφτηκε·
Ξακουστά νέφη κατευθείαν από
του Δία τα γένια-
Σταμάτησαν πάνω από το ήσυχο
κολπάκι και, στο σπίτι νεύσανε, χαρές που αναζητώ-
Το ποίημα γέννησε συνέπεια από
αρχαϊκή γαλήνη και πνοή που είπα..
2 σχόλια:
"Ξακουστά νέφη κατευθείαν από του Δία τα γένια"
Την καλημέρα μου!!
Και την δική μου καλημέρα Ελένη!
Μέμνησο των ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..
Δημοσίευση σχολίου