Έναν φόβο πήρα κι έναν φόβο έδωσα, εκεί όπου οι ελπίδες
τελειώνουν κι ο άγγελος χτυπά στην απουσία τα φτερά του.
Στα λουτρά, στις βρύσες που έτρεχαν, στις μυρωδιές που
σκλαβώνανε, στις περιπτώσεις του καταργημένου θανάτου.
Όλα εδώ θα τα βρω.
Η Κρήτη παφλάζει πάνω στα νερά με την καρίνα της·
Και μου δίνει το νεύμα της κονδυλοφόρο.
Προλαβαίνω ένα βάθος που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι κι από
τούτα τα έγκατα μηρυκάζω μια σιωπή που γεννοβολάει λουλούδια
Και χτένες για τα βοστρυχωτά μαλλιά των δέντρων..
Χανιά 6.5.2015
1 σχόλιο:
Ανάσα δροσερού αέρα,
τα ποιήματα σου Στρατή!
Ευχαριστούμε!!!
Δημοσίευση σχολίου