ΕΥΤΑΞΙΑ..

ΕΥΤΑΞΙΑ..

Κόκκινο που ιδρώνει, βαθύ κόκκινο που ιδρώνει-
Τριαντάφυλλο την ώρα της αυγής, την ώρα
Που διαβάζεται πιο χαμηλό το φως επάνω
Στα φύλλα στα κλωνάρια στα αισθήματα..

Τσουρουφλισμένο καλοκαίρι, ανεβαίνοντας
Την πλαγιά πάνω απ’ την θάλασσα.

Οι θάμνοι έχουν επάνω τους μια αρχαία χάρη-
Ομοιοκατάληχτα σισυρίζουν με το παρακείμενο κύμα-
Στ αυτιά τους βομβούν πλήθος οι μέλισσες-

Πού είσαι ήλιε πρωινέ για να τα στεφανώσεις;

Νερά γαλάζια κρύβουν την αξία τους
Κάτω απ’ τα αγκαθωτά βράχια..

Έγχορδες γλυκές ημέρες γαλανού αέρα-
Φιλιά πουλιών: Ράμφος με ράμφος..

Σαν ένα αλφάβητο που δεν έχει ωμέγα
Κι έτσι μην κλείνοντας και πουθενά τα σύνορα του
Γράφεται τελικά σ’ άλλους ορίζοντες..