Οφειλή αρκούντως γενναία…

Σου χρωστάω τον θάνατο των ημερών

Κι ίσως αυτή την μυστική συνάντηση εγώ μετ’ εμένα κι εσύ

που λείπεις από όλα εσύ.

Τα άστρα καιροδηλώνουν αιθρία

Ο ουρανός ό,τι κι αν πεις σε διαβάζει

Κουράστηκα κάποια στιγμή δίχως και νόημα να σιωπώ.

Ας φλυαρήσω καυχούμενος εγωισμούς πλασμάτων

Που η φτώχεια τους απέβηκε τεράστια περιουσία, ας στεφανωθώ

Μαγιάτικα στεφάνια, και διονυσιακό

Πνεύμα της Άνοιξης. Ας ευθυμήσω

Κοιτώντας σε να με κατασπαράσσεις

Σαν έναν αρνί ανυπεράσπιστο ο λύκος σου.