Εκεί σε βρίσκω που σε άφησα

Το σημείο της λύπης μου σημείο των πυρετών

Και των ερώτων που από αβλεψία μου δεν καταγράφηκαν

Μόνο σκηνοθέτησαν αφ’ εαυτού τους μια μοίρα

Να μείνουν στην καρδιά σαν εμβληματικά λόγια

Που ηχούν παράταιρα και δεν
συμβιβάζονται με την φθαρμένη εποχή.

Εκεί σε βρίσκω που σε άφησα- αυθεντικό στολίδι

Της μοναξιάς, φερέφωνο της ουτοπίας
που ζητώ, πάθος αβυσσαλέο

Που δεν δαμάσαν οι θύελλες
ούτε οι ουρανοί

Το βόλεψαν κάτω από την σκέπη τους.

Σάκχαρα ανθών και μοσχοβολιστές θαμπάδες

Όταν η αυγή χαράσσει με το λίγο φως της
πα’ στο κούτελο

Του πρωινού την αφετηρία κάθε μουσικής

Κι εγώ που σ’ αγαπώ σε θέλω

Περιώνυμη, παθιασμένη για αγγίγματα και χαρά

Να είσαι αλαφροΐσκιωτη που να περνάς

Ποιητικού αφανισμού θυσιασμένη ιέρεια..