μου ανήκουν ποίησης λόγια.

Κάτι ήλιους παράξενους δηλωτικούς,
κάτι ήλιους που αυτοκτονούν την ελπίδα

Τους είχα για να λούζω τα μαλλιά μου

Όταν η θλίψη μ’ είχε του χεριού της πια.

Κάτι ήλιους τεράστιους.

Δεν κόπτομαι για σχόλια κανενός-

Έχω ξεφύγει απ’ το παίγνιο-

Μάλιστα κάποιους τους περιφρονώ

πολύ

Και τραβώ κατά πως θέλει ο χαβάς μου.

Κάτι φεγγάρια που τα εμπιστεύομαι κάτι φεγγάρια

Λυρικά

σαν δόκανα

που σε τσακώνουν κι άντε να ξεφύγεις

Κάτι φεγγάρια τα σέβομαι.

Κάτι φεγγάρια δηλωτικά.

Γράφω σαν να τελείωσε ο κόσμος.

Είμαι ειλικρινής που άλλο δεν γίνεται.

Με τέτοιο καβούκι ο άμοιρος κουκουλωμένος

Που ούτε να με βλάψει θα μπορούσε ο καιρός.

Αγαπώ και που ζω την πλάνη μου

μου ανήκουν ποίησης λόγια.