...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Οκτωβρίου 2012

μου ανήκουν ποίησης λόγια.


Κάτι ήλιους παράξενους δηλωτικούς,
κάτι ήλιους που αυτοκτονούν την ελπίδα
Τους είχα για να λούζω τα μαλλιά μου
Όταν η θλίψη μ’ είχε του χεριού της πια.
Κάτι ήλιους τεράστιους.

Δεν κόπτομαι για σχόλια κανενός-
Έχω ξεφύγει απ’ το παίγνιο-
Μάλιστα κάποιους τους περιφρονώ
πολύ
Και τραβώ κατά πως θέλει ο χαβάς μου.

Κάτι φεγγάρια που τα εμπιστεύομαι κάτι φεγγάρια
Λυρικά
σαν δόκανα
που σε τσακώνουν κι άντε να ξεφύγεις
Κάτι φεγγάρια τα σέβομαι.
Κάτι φεγγάρια δηλωτικά.

Γράφω σαν να τελείωσε ο κόσμος.
Είμαι ειλικρινής που άλλο δεν γίνεται.
Με τέτοιο καβούκι ο άμοιρος κουκουλωμένος
Που ούτε να με βλάψει θα μπορούσε ο καιρός.

Αγαπώ και που ζω την πλάνη μου
μου ανήκουν ποίησης λόγια.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου