Κουβεντιάζοντας με την ιστορία και τελείωσε η άνοιξη.

  

Την φωνή ανταλλάσσεις με σιωπή και ο πόνος

είναι παρένθεση που για σένα θα κλείσει.

Κουβεντιάζοντας με την ιστορία και τελείωσε η άνοιξη.

Τα χωριά του νου σου σε πολυπληθή πρωτεύουσα εντάχτηκαν.

Όλος γεμίζεις άγχος και από μια νύχτα σκοτεινή στην άλλη
γίνεσαι πρέπον να διατηρηθεί φωτεινό σημείο συμπεριφοράς.

Τα μέσα σου, όπως τα ήθελες τα κράτησες.

Χρωματίζονται φθινοπωρινές μέρες κατά τα ειωθότα … κι η τέχνη να μιλάς καλόβολα, σε σώνει.

Θα ξημερώσει υπεραπλουστεύοντας την αγρύπνια και θα σε βρει να απελπίζεσαι ο Θεός.

Στο σπίτι εκεί, με τις κουρασμένες μουριές,

δίπλα σ’ εκείνο το πηγάδι που  σφραγίστηκε

με φως και σκοτάδι αιώνων.