Είναι κάτι δειλινά που συμμαχούν με την θλίψη του ορίζοντα.
Εσύ λείπεις απ’ όλες τις χαρές και πια δεν υπάρχεις.
Κοιμήθηκες νωρίς μέσα στην μνήμη μου.
Μόνο με την αγάπη μου σε φτάνω
και αυτό όταν οι σκέψεις συμφωνούν να νικήσω.
Η ζωή είναι σκληρή και επιμένει μ’ όλα μας να συμμετάσχουμε
στα καλά, στα κακά, στα ουδέτερα.
Τέθνηκεν η πολυσύλλαβη έκπληξη.
Με το ζόρι μαζεύω κομμάτια ονείρων
και μισοτελειωμένες αγάπες.
Λακωνίζει η φιλοσοφία της νύχτας.
Κλέβω μια υποψία γιασεμί και πάω στο ξέφωτο των αντωνυμιών.
Εγώ- εγώ ο αληθής λιθοξόος που ζει και σέβεται την πέτρα.
Εγώ που την έχω φυλαχτό μαξιλάρι μου.
Μια ελληνική περηφάνια προσφέροντας
στον εσμό των αγρίων που απ’ τα λεξιλόγια μας
και αν ποτέ εξανθρωπίστηκαν.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η πολυσύλλαβη λέξη, ένα διάλειμμα στην υλικής υπόστασης πορεία μας...
Οι λέξεις σου βγαλμένες από την ψυχή σου κατευθείαν στο στόχο τους.
Αισθητική και συγκίνηση, το κεφάλαιο που τους πρέπει...
hana
Ευχαριστώ για την επίσκεψη- μια καλημέρα πρωινή πίσω απ’ τις λέξεις και πάνω απ’ αυτές.
Δημοσίευση σχολίου