Ξημερώνει και ανιχνεύω κινήσεις ουτοπικές

Κρύφτηκε το φεγγάρι πίσω από τα σύννεφα

Πελώριο, ατίθασο, ωραίο

Και βαλσάμωσε τότε την νύχτα

Που έσφυζε από σκιές και υποψία

Μέχρι να γίνει πραγματικά ανυπόστατο.

Οι λαθραίοι στοχασμοί του πευκώνα

Φλύαροι και τορνευτοί

Σισίριζαν όπως να καίγονταν από ντροπή

Ως το ξημέρωμα. Αχ

Να ‘μουν ζωγράφος να τα ζωγραφίσω! Προς το πρωί

Η συντυχία των ρόδων έσμιξε με τον ξεπνοημένο πια βασιλικό

Και η ταξιαρχία του σκοταδιού κατάπιε σύμπαντο το στερέωμα.

Όπου σε ζήτησα σε βρήκα-

Ξενάκι του πόθου μου, νόμισμα δίκοπο που κόβεις
ίδια

Σαν λάμα καλοακονισμένη..

Ξημερώνει και ανιχνεύω κινήσεις ουτοπικές

Που κάνουν τους ποιητές πιο ακόμα επίκαιρους..