Να δεις που θα με βρεις στην εξορία μου

Να δεις που θα με βρεις στην εξορία μου

Όταν θα έχει πέσει η νύχτα

Και θα τσιρίζουνε τα περιπολικά των ανέμων.

           Θα γράφω σκυμμένος πάνω απ’ τα πάθη μου

            Και θα ρουφώ καπνό και έλεος σαράκι φάσμα του θανάτου.

            Θα πίνω δυνατά ποτά κι αψέντι της μαργιόλας λήθης

Θα ντουφεκάω την αιχμηρή αμφιβολία μου.

Να δεις που θα με βρεις στην εξορία μου

Με αντιφάσεις να μαλώνω

                    Θα μηρυκάζω τις ιδέες που κατέφαγα

                     Και θα μου μένει κώνειο πικρό

                     Άμοιρος να θρησκεύω αλήθειες και

                     να με δικάζουνε οι τσαρλατάνοι..