Δεν είμαι θλιμμένος που ζω πασχίζοντας ν’ αρέσω στον εαυτό μου-

Καμιά φορά τα αποφασισμένα μου είναι μια γραμματοσειρά από σελίδες που ‘χουν οι εφημερίδες

Αναρτημένες στα απόμερα περίπτερα, σε κάτι γειτονιές

Που γέμισαν αλλοδαπών αλάνια.

Δεν είμαι θλιμμένος που ζω πασχίζοντας ν’ αρέσω στον εαυτό μου-

Είμαι θλιμμένος που βρωμίζουν κι άλλο την ζωή

Εκείνοι που θα ήθελα να λείπουν από την ζωή μου.

Καμιά φορά η τέχνη μου είναι χλιαρή και αφήνει μια πικρή γεύση απελπισίας

Καθώς διαβάζω τα παλιά βιβλία και νυστάζω

πάνω στο κουρασμένο τους χαρτί

Που αφήνει να ταλαιπωρούνται αρχαιότροπα γράμματα.

Εκεί σε σκέφτομαι που η θέση που έχω για τα γεγονότα

Δείχνει να είσαι δίπλα μου κι όμως ν’ απουσιάζεις

Όπως το ποίημα παίρνει θέση στην αφετηρία των αποφάσεων που κάνουν

το δράμα της ζωής μας ορατό.