Οι πρωτευουσιάνοι κάθονται τα πρωινά στα μπαλκόνια
και πίνουν καφέ θλιμμένοι και άνεργοι.
Αν δεν ξέρεις απ’ αυτόν τον πόνο
δεν μπορείς να καταλάβεις την καρδούλα τους
που χτυπά δυστυχισμένη.
Η φτώχεια τους διαβάζει την ιστορία ανορθόδοξα.
Ακουμπούν την πλάτη στον τοίχο
και παίρνουν μια βαθιά αναπνοή
που αφήνει να πετάξουν στον ουρανό δύο πουλιά χελιδόνια.
Το φως που τους λούζει με την πολυτέλειά του τους γερνά περισσότερο.
Ακούγεται μια ήσυχη μουσική.
Ανοίγουν την εφημερίδα και διαβάζουν.
Νεκρώσιμα τους φαίνονται όλα.
Σαν να ‘ναι έτοιμα να αναφλεγούν..
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
πολύ σωστό.. όλα τους φαίνονται.. νεκρώσιμα.. έτσι είναι.. !!
Ωραίο... (και ελπίζω να το δεις.. )
Καταφέρνεις να κάνεις την κατάθλιψη χελιδόνι, που πετάει προς τις θερμές χώρες να βρει τρόπο επιβίωσης, ως να γυρίσει την άνοιξη μεταμορφωμένη σ' ελπίδα...
Μια μάστιγα της εποχής μας που ταλανίζει τόσους συμπολίτες μας κατάφερες μέσα από το ποίημα να την περιγράψεις με λέξεις που πονούν αλλά δεν καθηλώνουν την ελπίδα
Καλημέρα Στρατή
Χρύσα
να και το σπάνιο: εσύ να αφήσεις σχόλιο..
Σ' ευχαριστώ πολύ κυρία μου από την ωραία Λάρισα! Ας έχουμε όλοι για όλα μια ελπίδα..
Καλό βράδυ!
Ελένη
μια μάστιγα όπως το είπες.
Θα πρέπει όλοι εμείς να μην ξεχνάμε να είμαστε γήινοι και πολύ κοντά στα προβλήματα του κόσμου.
Αλλιώς τί νόημα έχουν οι ποιητές σε ένα τόσο στενόκαρδο καιρό;
Καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου