Η αυστηρή ώρα εφτά πρωινή
Που όλα οριοθετούνται ή τρέχουν
Να δουλέψουν σαν γρανάζια που οδηγούν στο νέο επέπρωτο.
Λιγνά δέντρα λίγο συννεφιασμένος ουρανός
Και ησυχία του τόπου.
Μια δροσιά αρχαγγελική που τινάζει
Την συμφωνία των πουλιών ως το ωδείο της μέρας
Και επικροτεί τον μύθο των πάντων.
Η γραφή ανταποδοτική ανάγνωση.
Οι δρόμοι περπατημένοι ως το πιο μακρύ σημείο του ατέλειωτου χώρου.
Η χώρα γυμνή σαν προσπάθεια.
Η καρδιά στενοχωρημένη σαν να μην έφταναν οι τόσοι καημοί…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου