Η αλήθεια είναι ένα κοινόχρηστο αγκάθι

Η αλήθεια είναι ένα κοινόχρηστο αγκάθι

που σε γεμίζει αίμα λυρικό.

Πολλών τρόπων και δρόμων την αναζήτησα.

Φορτωμένος την προϊστορική λεοντή μου.

Και απ’ τα μήλα των εσπερίδων εκεί

που ο δόλιος κατέφυγα,

θύελλας ανεμομαζώματα μες το μυαλό μου ώσπου

να σώσω λέξη που ευδοκιμεί στο άπειρο.

Αϊ τρέλα του νου και σε μια εφηβεία ζούσα

αεί ονείρων!

Αφουγκραζόμενος το πρωινό πουλί και τάματα τελώντας στην Αγάπη.

Η Μαρίνα κατέβηκε τα σκαλοπάτια του Αυγούστου και μου έδωσε φιλί

μέλι και ένοχο.

Η Σοφία με νόημα κοίταξε.

Η Ελένη ακούμπησε στο πεζουλάκι με την ορτανσία

και απ’ τα στήθια της η ρόγα έσκισε τα υφάσματα του ιερού καλοκαιριού.

Η Ευαγγελία ψιθύρισε.

Κορίτσια πορφυρά όπως ο ήλιος έδυε μες την καρδιά μου

και μου τα χάριζε κάτω απ’ τα σεντόνια μου η νύχτα

να βρούμε αντικλείδι στον παράδεισο..