Τήκονται λόγια τήκονται φωνήεντα
Και στο σημείο ζέσης του καημού εξαερώνομαι
Και μεταβάλλομαι σε αέριο θλίψης.
Η κοινωνία κανιβαλίζει τριγύρω μου
Νόημα έχει κι ούτε η ζωή- και ευτυχώς
Που ένα λουλούδι υπάρχει
Για να κανοναρχεί και να γνωρίζω τι είναι αμόλυντο το δίκιο.
Πώς τα κατάφερε η ζωή κι όλον το πλούτο άφησε στα βρωμερά τζιμάνια;
Κι εγώ που επιφορτίστηκα μια κιβωτό ονείρων
Δεν ξέρω αν θα φτάσω στην δικιά μου Ιεριχώ!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου