μπουρλοτιέρισσα

Μην παραμελήσεις να διδαχτείς στην σιωπή.

Στον τοίχο επάνω ακούγονται τα βήματα του φεγγαριού, μεσάνυχτα

Και που ανοίγουν τρίζοντας οι θύρες.

                         Θα έρθω να σε συναντήσω στα κρυφά σου δωμάτια, έχω αφήσει

                               να κλέβει την υποψία μου η μουσική,

                                   όλα είναι αβρά στεφανωμένα.

                           Θα έρθω να σε βρω που ταριχεύεις τις φωνούλες των γλάρων

                                   Αήττητη και που σαλπίζεις ξημέρωμα.

Ένα άστρο κύλησε στην πλαγιά του ουρανού-

Κι ύστερα κι άλλο κι άλλο κι άλλο-

Ώσπου να βρούνε των λόγων οι άμαξες την εντάξει βολή τους.

Από την γλώσσα που μου κληροδότησες πάω παντού

Κι είμαι παράξενα ιστάμενος στην ανατρεπτική γραμματική της-

Αλλά σε φτάνω μπουρλοτιέρισσα που ανάβεις τα φυτίλια των κυμάτων

Κι όλος ο πόντος στην ποδιά σου φλέγεται..