Αποταμιεύοντας τόσο φως που η συγνώμη που θα πω που έσφαλα να μην ελπίζω,
πια δεν έχει νόημα
πια δεν έχει νόημα
Ονειρεύομαι και είναι όλα κατανοητά:
Ο θεός είναι παρουσία, τα παιδιά είναι παρουσία, ο άνεμος
Είναι παρουσία που παίρνει
Μακριά την σκέψη που βάρυνε και έγινε ένα άντρο της θλίψης..
Κρατώ μέσα στα χέρια μου κάτι πουλιά
Που χτυποκαρδίζουν πότε να χαθούν
Λευτεροκοπώντας μες τον ουρανό..
Είμαι ευτυχισμένος!
Τα μάτια μου βλέπουν, σε όλες του τις εκδοχές, το για άλλους αόρατο!
Είμαι ωραία θνητός!
Γι' αυτό έχω κατανοήσει πιο καλά αυτή την φάρσα που μας παίζει η αθανασία!
Γράφω γιατί δεν θα τελειώσει αυτός ο χείμαρρος των αισθημάτων που έχουν γαλάζια κατάληξη..
Πορφυρά εμπνέονται οι μέρες..
Τα παιδιά ελπίζουν να γίνουν όλα λευκότερα..
Κι εγώ φεύγω μες τα ποιήματα που θα με πάνε μες το άσπιλο μέλλον..
17.03.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"Γι' αυτό έχω κατανοήσει πιο καλά αυτή την φάρσα που μας παίζει η αθανασία!"
"Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;" ~Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Καλο Πασχα!
αοράτη
ζούμε γιατί ζούνε οι προσδοκίες μας.
αφήνουμε πίσω μας αχνάρι δημιουργιάς.
όσο κι αν μας μαστίζουν συμφορες. κι αυτό είναι ωραίο.
είμαστε ανθεκτικά πλάσματα.
αν γινόταν και λίγο πιο ανθρώπινα!
καλό Πάσχα!
Δημοσίευση σχολίου