Φορώ τις ιδέες μου κατάσαρκα φορώ την ψυχή μου

Φορώ τις ιδέες μου κατάσαρκα φορώ την ψυχή μου

απλοποιήθηκα στις προθέσεις μου πια

δεν μπορώ να ζητιανέψω ελπίδα

θα με ανεχτεί ο γύρω κόσμος απελπισμένο

με προδίδουν οι σκέψεις μου, τις νύχτες που η ποίηση αυθαιρετεί

και είμαι κι εγώ δεν ξέρω που είμαι;

Πατριδογνωσία κι ας μην είναι κατοικήσιμη καμία ζωή-

ούτε καν η ζωή μας.

Ταξιδεύω με την υπεροπλία των λέξεων

παραμάσχαλα έχω αυτά που θα καταλήξουν άγονη θύμηση

κοιτώ κατάματα τον πόνο

τα μεροκάματά μου είναι πια κουρασμένα

μου αφαίρεσαν δύναμη, κάποτε ήμουν τελεσίδικα ανυποχώρητος

και δάγκωνα θανατηφόρα σκληρά.

Τώρα που οι αξίες κλονίζονται,

αυτά που σου λέω στα λέω

για να μπορέσεις να με βρεις σε ένα σύμπαν που θα αχρηστευτεί

αύριο

αν δεν αποφασίσουμε συμπάθεια ο ένας για τον άλλον..