Ένας προσκυνητής των ουρανών

Όλο το βράδυ δοκίμαζα τα κοφτερά σπαθιά των ονείρων.

Μια ουτοπία έπλασα.

Τώρα από το στήθος μου βγαίνει σαν ένας καημός

Που απλώνεται με ένταση

Μέσα στην μέρα που έρχεται.

Περπατά το μελάνι μου πάνω στο άσπρο χαρτί

Αδέσποτος κύνας είναι η επιθυμία

Διαβάζω κάτω από το λίγο φως

Σ' ένα δωμάτιο επαρχιακού ξενοδοχείου.

Ακούω εμένα αλλά δεν ξέρω πώς ακούει κανείς τους άλλους:

αυτούς που περνούν βιαστικοί μπροστά μου αργότερα

πηγαίνοντας μες το μουσκεμένο πρωί.

Χτυπούν τα ξυπνητήρια για τους άλλους·

Εγώ ξυπνώ ή και ελάχιστα κοιμάμαι-

Όσο μου επιτρέπει το μυαλό.

Με τόσες αγωνίες μέσα μου μπορεί να καταλήξω

Ένας προσκυνητής των ουρανών που στήνει με τον εαυτό του

Έναν ατέλειωτο καυγά..

                                              Λαμία.. 20.10.2010