Είναι μια πείνα των δαχτύλων

Τα δέντρα είναι υγρά

το πρωί, τα δάχτυλά μου σε αγγίζουν
όπως να θέλουν να σε φάνε,

είναι μια πείνα των δαχτύλων, η αφή έχει δική της σημασία,

τρυπώνουν στο εσώρουχο σου και κάνουν
τον τόπο υγρό.

Το πρωί όμως που τα δέντρα αφομοιώνουν αυτό το αγιάζι

της ηδονής που εγκατέλειψε η νύχτα

κουλουριάζεσαι κρυώνοντας μες τα σκεπάσματα
κι εγώ

δεν είμαι ο κλειδοκράτορας των επιθυμιών σου, εγώ

φεύγω ξαφνικά για να σ’ αφήσω
μες το πρωί

να σε κάνει υποτακτική της η μέρα..