Συμβαίνω: όπως συμβαίνουν τα πράγματα- συμβαίνω.
Έχω μοίρα φθοράς.
Κατανοώ και απελπίζομαι. Κι αν
Μπορέσω να αυτοχρησιμοποιηθώ προς τέρψιν
Εμού του ιδίου
Ίσως μείνει ένα ατελέσφορο κάτι
Που δεν μου ανήκει
Περισσότερο απ' ότι αυτός ο άχροος στίχος
Που καλπάζει
Στ' αυτιά μου φαιδρά.
Είπα να ζήσω λευκά και έγινα θεέ μου κατακόκκινος!
14.8.2010
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Κόκκινος Χρόνος με Φεγγάρια Αγριας Σελήνης Ποιηματων,
που δεν βολεύονται ξαπλωμενα στις Οθόνες..
Το Χρωμα σταζει Στρατή...
κι Εμείς σε θαλασσες Πνιγόμαστε Χρονικές...
Κόκκινες Θάλασσες...
Κόκκινες Υγρες Φωτιές Ιδέας
Κόκκινοι παλμοί Καρδιάς....
Εξαϋλώθηκαν ΟΛΑ...
μονο οι Καρδιες εμειναν
και όλο το Λευκό της αθωότητας
εγινε ΚΑΤΑκόκκινη Λάβα Διεκδίκησης,
όπως το Ποίημα τόσο καιρό διεκδικεί την Μετενσάρκωσή του σε ΖΩΗ!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ...φυσικα ΚΑΤΑκοκκινη!!!!!
ΦΙΛΙ...
Δημοσίευση σχολίου