Μπαλώνω την νύχτα
Όλο το βράδυ άκουγα τα περιπολικά
Κάποιον κυνηγούν κάποιος κλέβει
Όλοι κλέβουν μα δεν κατέχουν τίποτα το άλλο πρωί
Ο τόπος είναι φτωχός σαν αγκάθι
Δεν υπόσχεται αύριο..
Μετά περνούν τ' απορριμματοφόρα
Πολλά σκουπίδια παράγουμε
Μπορεί και οι ιδέες μας πια να γεράσανε
Μπορεί και να μην είμαστε καθόλου αθώοι.
Οι δικαστές βαριούνται να δικάσουν-
Τόσες πολλές οι δίκες κι όμως όλοι θα αθωωθούν.
Μετρώ τις λέξεις μου κι όλο και κάποια λείπει:
Την έκλεψαν, με έκλεψαν, πρέπει ν' ανακαλύψω
Τον δράστη γύρω μου, μέσα μου, όπως τον κρύβει η νύχτα
Μες το τρύπιο της πουθενά..
Λαμία.. 20.10.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"..Μετρώ τις λέξεις μου κι όλο και κάποια λείπει:
Την έκλεψαν, με έκλεψαν, πρέπει ν' ανακαλύψω
Τον δράστη γύρω μου, μέσα μου, όπως τον κρύβει η νύχτα.."
Δεν τελειώνει ποτέ η αγωνία αυτή..
Ακόμα κι ο χρόνος είναι ενιαίος στη δίνη της αναζήτησης της λέξης..
Καλημέρα!
Μίνα
δεν είναι η λέξη που μας μαγεύει-
είναι αυτό το μυστικό πλέγμα τωων σχέσεων των νοημάτων που η κάθε μία πυροδοτεί-
έτσι κάθε φορά αλλάζουν οι συσχετισμοί δυνάμεων της αποκάλυψης με την απόκρυψη-
και ή καταφέρνεις να πας στον ουρανό ή σε τρώνε τα τάρταρα..
Η αγωνία και το βάσανο του ποιητή..
Και πόσο δύσκολο!
Στο τέλος, από τα χιλιάδες ποιήματα, δυο τρία θα επιβιώσουν:
σαν σπερματοζωάρια που θα επιτελέσουν μέγα σκοπό..
τα άλλα, όλα άχρηστα, όλα για την Φθορά..
Την καλημέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου