Βελάζει ο Αύγουστος.

Βελάζει ο Αύγουστος. Παλιές λατρείες που με έναν τρόπο επιβιώνουν
κάνουν τον μύθο του διάφανο- όπως τον περιχύνει πάνω στα φυτά ο άνεμος.
Ερώτων ανεγέρσεις πάνε να κάνουν τον χρόνο πολύτιμο
που όμως περνά.
Και η μέρα
μυρίζοντας σαπούνι και τύψη
γαντζώνεται πάνω στα πλοία που θα ταξιδέψουν στο αύριο.

Α, τραγούδι που φεύγεις, που αποδημείς
μέσα σε μια πατρίδα ευαισθησία..

Αν θα σε πω, θα είναι για να φτάσω να είμαι κείνος που ονειρευόμουνα:
ο άξιος να μιλήσει γλώσσα άνθους.

Κι όπως θα κατεβαίνω τα λευκά
σκαλοπάτια σου περιχυμένα φεγγάρι
γνωστός θα μου είναι ο πόνος σου
και η θάλασσα και ο ύμνος
στα μεγάλα μάτια σου σαν τα λευκά τριαντάφυλλα..