ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ…

Σκοτεινέ φιλόσοφε,
σ’ αγγίζω από την μεριά της βροχερής ετούτης μέρας!

Τ’ αποσπάσματά σου
ίδια μες την δική της ιστορία γράφονται

με μια ροή από βροχή που φεύγει
ξιφομαχώντας πάντοτε με δέντρα πιο γυμνά..

Και ξέρω να μιλήσω γράφοντας τον μορφασμό του συμφιλιωμένου
αφήνοντας την χωματένια οργή που αποσαρθρώνει
τον ζωντανό πυλό..

«Παρεόντας απείναι» όμως πάντα όλοι οι θεοί

όταν οι άνθρωποι ανθρώπινα διαβουλεύονται· και μένει
μισάνθρωπος αναχωρητισμός που από ανάγκη γίνεται μοναστηριακή θρησκεία

που απλώνει σαν σ’ εκείνο το παλιό στυπόχαρτο
το εκφραστικό μελάνι του ο ένθους ποιητής…

6.4.2008 Βουκουρέστι