ΕΡΩΤΑΣ..

Το σώμα που φώτιζε σαν φεγγάρι την κάμαρα!

Θυμάμαι τα αμάλαγα στήθη, το σφρίγος
της σάρκας που ευώδιαζε!

Οι μηροί δύο μεγάλοι λιμενοβραχίονες·
στην κώχη τους
ήταν ένα μικρό λιμάνι εξουσιαστικό…

Άνοιγε την αγκαλιά του σαν άνθος πεινασμένο
να δεχτεί τον αρσενικό εισβολέα..

Ρίγη της ηδονής, σκίρτημα και παλμός της έκστασης,
δευτερόλεπτα του βασιλιά ενστίκτου.

Χάδια και φιλιά και ο έρωτας πυροδοτεί
μπαρούτι της εφηβικής μου ηλικίας..

Φαίνεται η κουρτίνα που τραβιέται
να βλέπω πια τον κόσμο αλλιώτικο…