...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Ιουλίου 2010

Η βρύση που άφησε το νερό να ξοδεύεται

2.

Η βρύση που άφησε το νερό να ξοδεύεται
τώρα λέει θρυμματισμένες σταγόνες-
δροσερές,
διαμαντικές
σαν γήινα άστρα!

Κάθε τους πτώση κι ένα ποίημα υδάτινο
που γράφεται επάνω στην σκληρή
πλάκα
που το άγιο μεσημέρι άφησε!

Πετούν πουλιά!
Στα κλωνάρια των πεύκων βελόνες
που ράβουνε το ύφασμα γαλάζιου πρωινού.

Ένας απλουστευμένος ήχος από ελληνικό
κατακαλόκαιρο που μέσα του
φιλοξενεί τις λέξεις που δεν χώρεσαν στο ποίημα!

28.6.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου