ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ.

Αδημονούν με τα φεγγάρια τους οι νύχτες
Να πλάσουν ένα πρόσωπο πατρίδας σαν αιολικό
Σαπφώς παλάτι!
Κι ο άγιος Ιούλιος ξανά εκεί.

Που οι προσευχές περίσσεψαν και κάνουν ντόρο
Μέγα,
Ψυχικό
Μετά ‘πο τα μεσάνυχτα.

Βαρκάδα στ’ ανοιχτά!


Ένα κρεμασμένο άστρο αντηχεί το φως του
Σαν παλλόμενος ήχος από άλλου θεού.

Ρίμες του γαλαξία!

Ωστόσο δίπλα μου μια λεμονιά επιμένει να γεωμετρεί
Και να φορτώνει άνθη.

Τα νερά που τρέχουν έχουν συγχωρέσει την κοίτη που τους έφερνε εμπόδια

Όσο να καταλάβει ότι αυτά πραγματικά καλά κυλάνε.

Η ροή πάντα μια αγιότητα έχει!

Στην ουσία όλα δικαιωμένα μες τον επερχόμενο ύπνο...

Μόνο με όνειρα θα ταξιδεύω πια-
Απ’ ότι φαίνεται·
Μόνο με λέξεις..

2.7.2008