Και με λιγότερες λέξεις μπορούμε, και με λιγότερες…

28.

Και με λιγότερες λέξεις μπορούμε, και με λιγότερες…
Όπως κομματιάζουμε ουρανό να χωρέσει
Μες την ψυχή.

Και η νύχτα που πέφτει με μια μουσική ξανά
Είναι του ποιήματος η αιτία και το πεπρωμένο σου.
Να ξέρεις:

Σύννεφα πάνε τώρα σαν κυνηγημένα από τους ανέμους τα γινάτια σου.
Όχι άλλη θλίψη, την ελπίδα κράτησε
Ζωντανή όπως θα φεύγει η μέρα
Και να στοχάζεσαι πιο φωτεινά ότι ο κόσμος το μπορεί ν’ αλλάξει.

Λουλούδια του απογέματος και των σπιτιών οι αυλές σαν
Από άλλες εποχές γεμίζουν μες τις γλάστρες τους
Με τα γαρίφαλα και την γιαγιά μου πέρα
Μακριά μέσα στην μνήμη που χαϊδεύει έναν βασιλικό
Κι αναταράζεται ευωδιαστό
Όλο το γύρω του στερέωμα!

Και το νερό που έβραζε από την ζέστα πάνω στο τσιμέντο-

Ώρα ποτίσματος·
Ώρα που το απόγεμα
Συλλαβίζει πάλι

Νοσταλγία και μελαγχολική μουσική.

14.7.2008