ΧΑΛΕΠΑΣ..

Πρέπει να τινάξεις δυνατά την σκόνη της κακής νοοτροπίας
όπως απ’ τον χιτώνα τίναξε η θεά
την κακοδαιμονία του αρχαίου κόσμου..

Θ’ ακολουθήσουν σκέψεις φωτεινές
σα νύμφες σ’ ένα δάσος του μυαλού·
δαιμονοποίησαν την φύση τους μες τους αιώνες·

τι είναι αλήθεια χαλεπόν;

Ο σάτυρος θα παίξει με τον έρωτα,
η σμίλη θα κοντράρει στην ουσία του μαρμάρου·
φως θ’ αποδώσει ο κορμός του υλικού
μ’ όση ψυχή μέσα του ενσταλάξεις..

Η ποίηση θ’ αναδυθεί από το παγερό σώμα του λίθου·
θα ξέρω την λατρεία σου πάντα και στους αιώνες·
θα οσμίζομαι τις μυστικές προθέσεις σου, θα νιώθω
το ρίγος, το μεράκι, τον καημό..

Γιατί τα χρόνια πέρασαν και έχουμε καθυστερήσει
ν’ αφήσουμε την λάμψη να ευδοκιμήσει
στον κόσμο
στην καρδιά μας
στην αισθητική

του νέου μυαλού, του νέου αιώνα!