ΑΝΘΡΩΠΟΙ..

Τα χνώτα των ανθρώπων που χάνονται μες την βασανισμένη μέρα·
αγχωμένοι συνωστίζονται πίσω από το αμαξάκι του παρά·
κρατούν σημαίες ψυχές
μεσίστιες-
δηλώνουν θλίψη·
ή περιεργάζονται αυτόν τον ίδιο θεό
που με χίλια πρόσωπα επιβιώνει
μέσα στα χρόνια.
Οι φωνές τους
είναι τα χνάρια της σιωπής
που αγανακτισμένη ούρλιαξε
δημιουργώντας επικοινωνίες αγωνίας.

Και στον ύπνο τους
η ίδια απουσία λάμπει
που γκρεμίζει ένα ένα τα όνειρα..

Ξέρω τις επιδιώξεις τους μέσα στον μύθο κάθε υποτέλειας.
Δεν μπορούν να διαβάσουν ένα λουλούδι σωστά.
Καμώνονται πως γνωρίζουν την φλογοβόλα αλήθεια..

Μέσα στις πολιτείες τα χνώτα των ανθρώπων που χάνονται
μέσα σε τεκμηριωμένες σιωπές, μέσα στην μέρα
που αναστέλλει την κατορθωμένη της αιθρία
γυρίζοντας το μάτι των καιρών αλλιώς…

Αθήνα 13.3.2008