Η ΑΥΓΗ..

Από το λίγο στο λιγότερο πάλι σχήμα έχει
κι αν δεν το ξέρεις η ομορφιά
μέσα μας αρχαία κόρη.
Την αυγή μιλά εϋπλόκαμη χορεύτρια
μέσα στο φως σαν άστρο..

Σημαδεύοντας με ράντιστρο του πρωινού ευκάλυπτου
γύρω απ’ την λίμνη του ξανθού μεσημεριού.
Πατούν τα πόδια της χορευτικά
πάνω στην όρθια λατρευτική δροσιά
των αναμαλλιασμένων, ξεραμένων καλαμιών..

Και ο ύμνος της
ζωγραφικός που υψώνεται
πάνω από το ύψος που μπορεί να ξέρει την κατάνυξη
η κόψη του ματιού·
του ποιητή ξορκίζει την γεμάτη στενοχώρια
συγκαταβαίνοντας στην κωμωδία της ζωής που λάμπει…

25.2.2008