ΣΚΗΝΗΣ ΔΡΩΜΕΝΑ.

Α

Σαν ένα στήθος γεμάτο πνοή
έτοιμο να φυσήξει την καταιγίδα του
πάνω στις άγραφες σελίδες της ιστορίας,
να σπάσει τα σύνορα,
να κλέψει το μέλλον,
με μια ριξιά πυροβολιά ψυχής καλοσυνάτης
που ευαγγελίζεται του αύριο το ανέβα πάνω
στην ράχη αυτού που λέμε γεγονός.
Είμαι..
Που ξεκίνησα απ’ όλους πιο αργά μα που έφτασα
απ’ όλους πιο νωρίς,

αποδημητικός που άλλο δεν γίνεται,

με τόσες περιπέτειες εσωτερικές, τόσα συμβάντα
έχοντάς με πιεί σαν μια σταγόνα της βροχής το χώμα
ή πάλι μια θάλασσα.. Χάθηκα.. Μα
πίστεψέ το
η σταγόνα η ίδια
μια ώρα
ατμίζεται
ανεβαίνει
ψηλά
λευτερώνεται
λευτερώθηκα:

Μες απ’ τις ώρες τις σημερινές τόσες αυριανές αιφνίδια ξεχυμένες,
τόσης σκουριάς αφήνοντας ξοπίσω μου οξείδωση,

κρανία που πια δεν έχουν δόντια να δαγκάσουνε
έναν καρπό ιδέας ζουμερό,

να’με που λάμπω μέταλλο λαμπρό,
να’με που λάμπουν δόντια τα δικά μου κατακαίνουρια ..

Κι αν προστάζει ο Κάποιος
μάθετε λέω να μην μυρίζεται υποταγή!

1981