ΣΚΗΝΗΣ ΔΡΩΜΕΝΑ.

Γ

Βαρύς σαν βουνό,
κολλημένος στον πάτο μιας αισιοδοξίας κι ωστόσο
μπορώντας αποκεί να γίνω
πουλί και να πετάξω μες τα ιλαρά φώτα του πόθου μου..

Αδελφοί μου από σύννεφο κι από φωτιά·
από χέρι κι από προέκταση χεριού..

Τι μπορεί να μας αντισταθεί; Ο θάνατος
νικήθηκε
έχοντας εμείς δηλώσει την ψυχή μας ως την μέλλουσα
ζωή..

Μέσα στην παραζάλη του ονείρου οι δικές μας αρετές
μυροβόλες, πολύκλωνες
φτάνοντας απ’ τον ύπνο ως τον ξύπνο
ένα γεφύρι να διαβούν οι άνθρωποι
προς την καλοσύνη.. Λέω:

Πηγμένο στεκόταν στα χείλη μου ένα όνομα·
μήτε μπορώντας να το πω μήτε και να το πάρω πίσω·

«μέρα που θα ‘ρθει» το ‘πατε εσείς·
μπόρεσα πάλι να μιλήσω..

Ρέει στα βλέφαρά μου μέλι τ’ ουρανού·
κι ανατριχιάζει η μέρα μου κοιτώντας με από μακριά ο δόλιος να ρισκάρω
σε μια ριξιά και τα πάντα όλα-

Εσείς το μέλι πάρτε το αδελφοί μου·
εγώ ζητάω την επικίνδυνη στροφή-

που φτιάχνω δηλαδή και που χαλάω την τάξη…

1981