...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

25 Ιουλίου 2010

Εκεί που με απειλεί η μέρα εγώ παίζω άλλους πεσσούς

Εκεί που με απειλεί η μέρα εγώ παίζω άλλους πεσσούς
και θεσπίζω την νέα ξιφασκία της

Με τόση αντίρρηση για τους κρατούντες, με τόση άρνηση

Θέλω νέο νερό
Που να ποτίζει όλα τα αυλάκια του μυαλού που αναγεννήθηκε

Δεν μου κάνουν πια οι κομπορρημοσύνες των υποταγμένων
Που βαυκαλίζουν τα ρημάδια τους και χαίρονται
τάχαμου οι αφελείς πως κάτι κάνουν

Θα ανοίξω όλους τους ασκούς και ας τους πάρουνε οξαποδώ οι μανιασμένοι ανέμοι..

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Δεηθώμεν Στρατή. Αλήθεια όπου υπάρχουνε ασκοί ας ανοιχθούν. Πρέπει να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από ψευδοπάντες.
Πόσο δυναμικά εκφράζεις όσα όλοι θέλουμε να ψελλίσουμε αλλα πόσο τελικά πιο αποτελεσματική η φωνή όταν βγαίνει μέσα από την ψυχή με την ανέγγιχτη αλήθειά της.
Και οι στίχοι που ζήλεψα πάλι: "Εκεί που με απειλεί η μέρα εγώ παίζω άλλους πεσσούς
και θεσπίζω την νέα ξιφασκία της"
Δεν σε πειράζω που ζηλεύω την ποίηση σου ελπίζω. Άλλωστε κύριε μου, από την στιγμή που έφυγε από σένα έγινε κοινό κτήμα. Ποιητικός Κομουνισμός. Τον κηρύσσω γιατί με συμφέρει.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ
να τώρα που η ποίηση μου πήρε και πολιτικό περιεχόμενο..
Αμαν αυτή η ζήλεια σου!
Λες και εσύ δεν γράφεις ωραία αλλά πεζά..
Μου φαίνεται το κάνεις για να αποσπάς κομπλιμέντα..
Πονηρέ!
Καλημέρα φίλε!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου