...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

12 Ιουλίου 2010

ΑΙΣΘΗΣΗ..

Πως εδώ ξημερώθηκα
ανάμεσα στον λιωμένο άνεμο
και τα θηρία της νύχτας

και βρήκα αυτό που μου απόμεινε
από μια παράλογη άθροιση
ημερών που ο πόνος περισσεύει
και λιγοστεύει ο ευτυχισμένος καιρός..

Ακούγονται οι πολιτείες σαν να αποδεκατίζουν ανθρώπους,
επεκτατικές και ολέθριες,
γυρίζουν μες το μάτι νυχτωμένου ουρανού..

Που το πίστεψες να κι όμως έτσι δεν είναι:
πάντα να ιππεύεις που καλπάζει
λέξη ή όνειρο·

πρέπει να φας πραγματικότητας κουκούτσι
για να νιώσεις το γινάτι των καιρών..

Ολοένα πιο γρήγορα τρέχουν,
σα να έγινε φρενίτιδα η κάθε εποχή·
τοξίνες κάνει μέσα στα ευαίσθητα σαρκία..

Και το σώμα αυτό που φθείρεται από το μέρος του έρωτα
πρώτα
άχνα βγάζει από θέρμη που το κάνει
να προδίνεται η ψυχή
και να φεύγει προς απόμακρες νύχτες..

5.2.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου