ΑΒΔΗΡΑ..

Τα μάτια μου δεν προλαβαίνουν
ετούτο το αγχώδικο σόου της νυχτερίδας.
Φιλόδοξη χορεύτρια παραφυλά
μες το πηχτό σκοτάδι..

Είδα τον μαγικό χορό που φτάνει
σύνορα του αστραπιαίου ελιγμού.

Στα Άβδηρα
στην ξεχασαμένη εξοχή,
πλάι στο ερειπωμένο κάστρο
που φιλάει μνήμες του παλιού καιρού
μια αινιγματική και σκούρα θάλασσα..

Γυαλίζουν τα δαιμονικά μάτια μιας κουκουβάγιας·

ίσως να φέρνουν κάτι μακρινές αποκαλύψεις
απ’ τον Δημόκριτο λιγάκι πριν ανακαλύψει

κοντά στο άτομο το κραυγαλέο πλήθος
που κυνηγάει την ύλη και αγχώνεται

σ’ ένα παιχνίδι κουρασμένου αναζητητή…