...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Ιουλίου 2010

ΑΣΥΜΦΩΝΑ..

Δεν χωράω μέσα σε άλλα σύμβολα· αξία της φωτιάς είναι το καλοκαίρι
που η θάλασσα άστραψε-
ένδοξη
και αγία..

Τα επιδιωκόμενα ευτύχισαν ένα τέλος καλό
που ήταν δύσκολο σαν πόθος.

Μόνο λάμπουν μεσημέρια, μόνο ξέρει ο άνθρωπος
να συναρμολογεί από ουσίες του τίποτα το καταφύγιο των ονείρων του..
Εξ ου και το να απελπίζεσαι πιο δύσκολο είναι
όταν κατέχεις ιδέα πεπαλαιωμένου ουρανού
για σκέπη..

Κρύβει τους θεούς του φωναχτά,
-ξέρει ο άνθρωπος-
καταφεύγει
προπαντός σ’ εκείνον
για να ελπίζει στο αύριο..

Πάντως μαθαίνουμε απ’ το σχολείο του θανάτου· ερχόμαστε
με τις προσωπίδες των άλλων-
ηθοποιοί
σ’ έναν ανερμήνευτο ρόλο.

Και κανοναρχεί το θλιμμένο ψηφίο μας
του σαρκίου και της ψυχής..

Νύχτες που απλώθηκαν μ’ ένα ψιχάλισμα επάνω από το ήσυχο Βουκουρέστι …
Αργεί ο θεός·

κι ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τούτη την σχόλη των αγγέλων για να γράψει
τα μανιφέστα του από εγωισμό και απληστία
πάνω
στην ράχη αυτής της γης…

Βουκουρέστι 4.4. 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου