ΛΥΡΙΚΟ ΤΟΠΙΟ..

Περνούν τα χρόνια και χάνω ότι είναι από ιερατικό άνεμο·
μαθαίνω μόνο να σωπαίνω-
ονειροπόλος!
Ξέροντας από τις θρησκείες
το λίγο ευτελές που απομένει
αν αφαιρέσεις άνθρωπο..

Και με σύμβολα
πιο αποκαλυπτικά τώρα
που η ζωή καρφώνεται μες την καρδιά του ανυποψίαστου χρόνου..

Και η ψίχα του ξύλου πάνοπλη, με αιώνων
αθροισμένη ύπαρξη· και πουλιά
γενιές ολόκληρες που ομόρφυναν με ήχο απαντοχής
το ώριμο τοπίο..

Κι η γη
μάνα του μυστηρίου που με μια πνοή
φέρει τον πηλό στην ζωή τώρα
στην χαρμόσυνη όψη της φιλοξενεί λουλούδια!

Η άνοιξη ξιπάζεται μες την ανθοφορία των στρωμένων κάμπων·
και στο μέλι του ήλιου πεταρίζουνε τρελά
μυριάδες έντομα·
σαν οι ανάσες που ‘φυγαν απόνα
πιο χαρούμενα που ανασαίνει τώρα στήθος!..

Ρόδος 26.2.2008