Είμαι λυσσαλέα αεικίνητος- σαν τρεμουλιαστός λεκές που σημαδεύει το σύμπαν

Όποιος ξεφύλλισε ουρανούς
ξέρει κατά πού πέφτει του θεού το άγρυπνο μάτι

Εγώ αμφισβήτησα -κι ήτανε λόγος αυτό να υπάρχω

Γαυγίζουν τα περιθώρια των τετραδίων μου και δαγκώνουν
Είμαι λυσσαλέα αεικίνητος-
σαν τρεμουλιαστός λεκές που σημαδεύει το σύμπαν

Στην διάθεσή σας πάντα,
νοστιμεύομαι τις καλές σοδιές σας,
θέλω να πρωταγωνιστήσω στον μύθο σας

Αισθάνομαι ν’ αποχωρώ από την ιστορία των όντων

Μόνο μια κλίμακα στίχου με καλεί
και αποφάσισα να αναρριχηθώ όπου δεν ξέρω..

Έλα να με βρεις, έλα να με βρεις- θα απουσιάζω…
Η αντίφαση με καλεί, η αντίφαση με συναρπάζει..