Πρώτο ξίφος η μουσική και
μετά τα τραγούδια που αυτομολούν
Και χάνονται στο άπειρο. Πριν ξημερώσει
βλέπω γιρλάντες του φωτός που
τρεμοπαίζουν μέσα στο στερέωμα
Και κατευθύνουν τα άστρα στο
Πουθενά.
Σκέφτομαι και υπάρχω.
Σ’ έναν νερόλακκο διάβασα τον
ουρανό και πολύ λίγος μου φάνηκε, ήθελα
Να ζήσω μ’ απεραντοσύνες.
Κι εσύ που έφυγες για μακριά, πώς να στο πω; Άδειασες
Τα φορτία μου όλα
Έμεινα με μιαν αγάπη αυστηρή
Που καίει την νύχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου