Με συνείδηση!

Ψιχαλίζει συμπάθειες των αστεριών και καλόγνωμη
πάει η νύχτα στα ρηχά. Ιανουάριος
Ασύφταστα μεγαλόπνοος- σαν ρίμα
του πελάγου· στολίζεται
με την υπεροψία του και βγαίνει
Ελαφηβόλος ο δραπέτης χαμηλά.
Βαίνουν και αντιβαίνουν ψίθυροι οι αφρόντιστοι
Πάνω απ’ τα στενά των στεναγμών
Κι ο γονδολιέρης του ύπνου ενσπείρει λυτρωμό και θύελλα.
Έχω δεν έχω!
Ζωγραφίζω εξάψεις δυνατές και ρίμες
λυτρωτικές που αιφνιδιάζουν
το ποίημα.
Ακοίμητος λοιπόν και εθελούσια παραδομένος
στην νύχτα την επική ταμιεύω
θανάτους κι εκτιμώ πιο πολύ την ζωή!