Ο ήλιος εξαπολύει το αρχαϊκό ξίφος
του
Και σφάζει όλους τους αέρηδες μεμιάς.
Στοιχίζονται ρόδα
Και ανάλαφρες σβιλάδες που
νοστιμίζουν το σήμερα.
Μετριούνται και λείπουν οι
διαφάνειες.
Γενάρης οξειδωμένος.
Κουβαλώ ύλη κραταιά.
Βακχεύουν τα φρένα μου.
Μια ριγηλή ασυνέπεια θερμότητας,
που απειλείται, εδράζει στα στήθη μου.
Αφήνω ανοικτό το θεώρημα:
Όλες οι πλευρές μιας επανάστασης
των καημών, μου ανήκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου