Τοιουτοτρόπως…

Στον αφρό κοιμήθηκαν τα παραμύθια,
Η αψάδα που τα πήρε τα εφύτεψε μες τα πελάγη,
Στον έρωτα εσκιάχτηκα, στην αστραπή,
Μπουμπουνητά που εσυνέβηκαν πρώτη του Αυγούστου,
Λιγοθυμίες πάνω στον χορό της πικροδάφνης,
Νερό που κρύωσε και μου το πρόσφερες σαν σε κοιτώ
Που είσαι πρόσωπο που σμίλεψε η ανθάδα.

Λιγόλογος ο κόσμος σου, λακωνικά ψιθυρίζεις,
Η κάθε επιθυμία μου θα είναι τζόγος που δεν σε απόκτησα,
Μικραίνει η μέρα σμίκρυνε ο σήμερα καιρός
Πίκραναν πιο πολύ οι πόλεις των ανθρώπων
Βουίζει όπως χρυσόμυγα ο θάνατος βουίζει
Δεν συγκρατώ αντωνυμίες που με παραπλάνησαν
Στον εαυτό μου αποδίδω εύσημα ερωτικής αγρύπνιας.