Ατέρμονο πανηγύρι να καλεί ο αέρας σε εγρήγορση

Ατέρμονο πανηγύρι να καλεί ο αέρας σε εγρήγορση και των προαστίων οι δρόμοι να απάγουν στην καρφωμένη μετέωρη θύελλα.
Βρέχει μετά. 
Γυαλίζουνε όπως λουστρίνια οι φόδρες της ασφάλτου.
Κάποτε ακούγονται μουσικές
Και οι βιτρίνες πάλι φωταγωγούνται
Σαν αδιάκοπος μύθος.
Η αγωνία μας έχει αντήχηση.
Δονεί το σύμπαν των λέξεων
και καμαρώνουμε για μία λυπημένη, πάντοτε, λογοτεχνία..