Για να ‘χει ο έρωτας πάντα υπόσταση..

Όταν ξυπνήσεις ανάμεσα στα φεγγάρια που σου ανήκουν
Να ρετουσάρεις τον άνεμο και να αφήσεις να κυλά στην καρδιά σου
Το βασανάκι του θεού που σ’ έπλασε.

Τόση ζήλεια και η πρωία γίνεται ένα φασαριόζικο σύνολο
Από βιολιά και τύμπανα των άστρων που χλιμίντρισαν στα χαμηλά
Δωμάτια του ουρανού και γράφτηκε ξανά το παραμύθι της ζωής σου

Για να ‘χει ο έρωτας πάντα υπόσταση..