Σάββατο…

Άναρχο τραγουδάκι και το είπα πικραμένος

ωστόσο

Παρηγορώντας με, το λειψό ακόμα φεγγάρι

Πυκνή νύχτα ρηχή μοναξιά-

Σκιές από ένα παλιό παραμύθι

Σκιές γιγαντόσωμες

Κλέβουν υπόσταση από τον άνεμο, είναι

τα κατσαρά μαλλιά τους που πιάνονται

στων δέντρων τα κλωνάρια-

Ένας πόλεμος η σιωπή με την αγρύπνια, μια οχλαγωγία νυχτερίδων

Όσα είπα παρασύρθηκαν

όσο να γίνουν άθυρμα του αέρα

Το Σάββατο λούζει τις πικροδάφνες μαρτύριο-

Και τα σεπτά τριαντάφυλλα κατσουφιάζουν κάτω από το αργυρό φεγγάρι

Ντελικάτα κι επώδυνα, αλωμένα

από του αρώματος μια ταλαίπωρη λόξα

Που πλημμυρίζει την αυλή και καλεί τους αγγέλους σε εγρήγορση..

                                                       25.8.2018