ΑΛΦΑΒΗΤΟ.

ΑΛΦΑΒΗΤΟ.

Σ’ αυτήν την γλώσσα που μιλώ λείπουν οι δίφθογγοι.
Μόνο οι επιθετικές
αντωνυμίες των δικών σου υποσχέσεων
λείπουν μα περισσεύουν …

Πως γίνεται αυτό;

Πάντα έρχομαι από μια χώρα που δεν είναι ποιημάτων

Ερημίτης με θρησκεία δύσκολη

Των ακρίδων ξέρω την γεύση πικρή

Και ο θεός μου είναι ανέλπιστα λίγος!

Ψάχνοντας ακόμη και μέσα στον άνεμο το χνάρι του εαυτού
Είναι μοίρα η στέρηση-
μόνο γη οργώνω
Κι άλλα πια τα νοήματα που με κόπο κατέχω
Πράσινα και με χλωροφύλλης επιχρίσματα
Έρχεται έρχεται η αγιοσύνη απ’ την μοναξιά των λέξεων
Μόνο που την κατέχουν οι αληθινά αθώοι

Που νιώθουν των παιδιών τον άδολο έρωτα
Και των νερών που τρέχουν δροσερή τους βλασφημία..

Ο φευγαλέος τούτος που μου λιγοστεύει βίος

Κάτω απ’ τα σεντόνια τόνε ψάχνω
Είναι μία ανέραστη απελπισία του κορμιού που θέλει
Να αναγνώθει πάνω στην ελπίδα πόνο…

Σ’ αυτήν την γλώσσα που μιλώ λείπουν τα ουσιαστικά
Που θα προσδιορίσουνε στο μέλλον την αγριεμένη εξουσία.
Μόνο χίμαιρες κατέχω, μόνο απλό
Λόγο του αφελή που πίστεψε ότι οι άνθρωποι γύρω του εμφύλια δεν
θα πολεμούνε!

8.5.2008