Κυβερνημένο από τον καπετάνιο χρόνο

Κυβερνημένο από τον καπετάνιο χρόνο, το πλοίο
της ζωής πάει.

Συγκλονίζουν όλες οι θάλασσες.. Η θέα
ενός λευκού πανιού που θα έκανε
αλλιώς να γράψει ο μύθος του μινώταυρου
ίσως ν’ αξίζει
μιας άλλης ερμηνείας εκδοχή.

Πάντως το πλέον σε πλέει..

Του αφιερώνεις την ανάσα σου, το σφρίγος
της νιότης, το πάθος
που στο κορμί σου χωρά.

Ίσως μετά, μέσα σου, να δραματουργούν οι αλήθειες.
Να γίνονται απόστημα που θα κακοφορμίσει.

Φεύγεις, αλλά θα είσαι πάντα εδώ
που περιμένει μία όψη του θανάτου.

‘’Κι όταν συμβεί στα πέριξ
φωτιές να καίνε’’

μπορεί και να ‘ναι αυτή μια κόλαση
δικών σου δεδομένων..