ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ


Όποιος φωνάζει έχει δίκιο ή μήπως
όποιος κρατά στα χέρια το αιθέριο σώμα του έρωτα;
Αιθεροβατεί.
Αυτός
Βιάζεται. Βιάζει τον καιρό-
όχι της πραγματικότητας. Η φωνή του –όλη γαλάζια-
ρέει μέσα στο βλέφαρο της μέρας.
Παίζει τα πεντόβολα των εκπλήξεων.
Οι άλλοι γύρω του φωνάζουν, βρίζουν.- Το δίκιο;
Αυτός μονομερής: επιμένει στην θέση των αισθήσεων:
αισθήματα απαλά κινούν τα χέρια του μελωδικά
σα να παίζει άρπα.
Θαρρείς συνεννοείται με το άνθος του λόγου
κι αυτός έτσι μιλάει : μοσχοβολώντας.


Η διάλεκτος των ονείρων του –όνειρα κάνει-
είναι η όμοια μιας κατοικημένης πόλης απ’ αγγέλους
που λεν πως είναι η ψυχή.

Στα μεσάνυχτα,
μια φορά,
βγήκε να πει παράπονα στ’ αστέρια:
κάποιο έπεσε.
Βρήκε ευκαιρία για ευχή.
Νάτος.



Αυλίδα 10/8/82