Ο ΑΓΓΕΛΟΜΟΡΦΟΣ

Ο ΑΓΓΕΛΟΜΟΡΦΟΣ



Μίλαγε μ’ ένα κλειστό λόγο۬
θαρρώ
όπως ήχος νερού από πηγάδι
μέσα του αναγνωρίζεις κάπου μακριά
τη θάλασσα
ή την άβυσσο.

Έξυνε με το νύχι τον μεσότοιχο ψευτιάς και αλήθειας..
Ονομάστε μου αυτό το δειλινό γραμμένο λύπη..
τον κράτησε ολοψυχής..
είχε μια μουσική
από γαρύφαλλα άλικα..
ένα αεράκι
βιαζότανε
μέσα στην όραση.

«Σαν καλοφέξει ο πόνος μου» έλεγε
«θα’ ναι σαν ένα καρβέλι ψωμί
για να χορτάσει η μοναξιά μου ελπίδα».

Βράδιαζε στην ψυχή του άνδρα-
στην ψυχή της γυναίκας απόγευμα-
ο αιώνας εικοστός-
αυτός φορώντας ένα δέρας θλιμμένου στοχασμού
γύρευε να γράψει ποιήματα-
όπου σημαίνει πως τον έφαγε το χάος!




Αυλίδα 15/8/82